Потесното раководство на партијата со часови си ги кршеше главите околу еден единствен проблем: постои човек на значајна функција кој им е трн во окото. Зошто?
-Сите нашу барања ги одби и, што е најцинично, сé образложи – рече налутено еден од најстарите членови на партијата.
-И не само тоа – се надоврза другиот-туку и отворено се фали дека, додека е на тоа место, ќе одлучува ниту по баба ниту по стриковци. Како да е тој некаков Крали Марко.
-Ништо, да го исфрлиме од партијата – беше решителен претседателот.
-Не можеме – одврати секретарот – не е член на нашата партија.
-Па, чиј е?-се нервираше претседателот.
-Не е член на ниту една партија – му објаснија.
-Па, каков е тоа човек, Господ да му го…- мрмореше потпредседателот.
-А дали се обидовте да бидете малку поубедливи, да му понудите нешто поопипливо? – се интересираше шефот на партијата.
-Како да не – се јави благајникот – му дадовме понуда која нормален човек не би ја одбил.
-А каков му е приватниот живот, има ли тука простор за…знаете веќе, за некаков притисок? – беше упорен шефот на партијата.
-Тешко – се јави еден млад оперативец. – Тој човек е непоткуплив. Нема љубовница, има стабилен брак, децата му се во ред, учат училиште, не се наркомани, не се коцка, не пие…
-Луѓе, тоа негово место ни е многу важно, како да го скршиме? – прашуваше шефот.
Сите ги наведнаа главите и молчеа. Во еден момент се мислеше дека ситуацијата е нерешлива. А тогаш се јави еден партиски ветеран:
-Господа, јас имам решение – извика.
Сите го погледнаа и со неверување вртеа со главите.
-Какво решение? – се заинтересира шефот.
-Имам план како морално да го дескредитираме, да стане крпа од човек и сите да го презираат.
-Како,како? – викнаа сите заинтересирано.
-Предлагам радикално решение. Да го зачлениме во нашата партија.
