ПИСМО ОД БЕТОВЕН
Другар Бетовен, ако немаш против
дозволи еден верник да ти се јави,
да ти каже дека во подруги ноти
современиот свет плива и се дави!
Си тече времето, се менува музиката.
Вашиот застарен свет одамна мина.
Сега свирачите се меѓу публиката,
и трубата изигрува прва виолина!
Музиката излезе од ветвата кожа.
Ова време, извини, не е како твоето:
Како скакулци диригенти се множат,
да ти е мерак – да го отпееш своето!
Почнаа и коњски плочи да снимаат;
внесуваат новини, креваат прашина;
место инструменти, публика штимаат,
по концерти за ѕвонци и бор машина!
Не знае човек што прво да слуша:
поп групи, хор, филхармонија…
Оние што немаат слух, даваат душа
за замерен состав и дисхармонија!
И ненародната музика е сериозна.
Многу фалш рефрени, другарче, чув;
не ти завидувам што си гениј познат,
само жалам што не сум и јас – глув!
(Остен, 1979)
